3 słowa o futrach i pozorach

fot. ze zbiorów hodowcy

Mamy sobie na zdjęciu powyżej owczarka australijskiego, utytułowaną suczkę z hodowli specjalizującej się (jeśli można tak powiedzieć) w wystawach. Sądząc po zdobytych tytułach (m.in: Młodzieżowy Zwycięzca Klubu PL '13,Młodzieżowy Zwycięzca Polski '13, 1st Yearling Bitch CRUFTS '14) możemy założyć, że wygląd tego psa odpowiada jeśli nie wzorcowi to na pewno obowiązującym obecnie trendom wystawowym. Co do piękna nie będę się wypowiadać, bo to rzecz tak bardzo subiektywna. Dość powiedzieć, że suczka pod każdym swoim zdjęciem na fb zbiera setki ochów, achów i tym podobnych dźwięków okraszonych serduszkami. Uznajmy więc, że dużej grupie zainteresowanych rasą ludzi suczka ta się podoba. Nawet bardzo podoba.
A komu się nie podoba?
Oczywiście ludziom, którzy wolą psy długołapne, chude i "łyse". Niektórzy z nich stawiają znak równości pomiędzy tymi cechami, a użytkowością. Jakby nie były to wcale cechy wyglądu tylko już wielce pożądane i zacne cechy psa sportowego/pracującego. Psa więc na powyższym zdjęciu można z miejsca zdyskwalifikować ponieważ NIE WYGLĄDA na psa sportowego ergo, na pewno nim nie jest. Porównując zdjęcia psa puchatego i łysego i w ogóle nie widząc ich na żywo część osób gotowa jest uznać, że jeden jest beznadziejny, a drugi absolutnie doskonały. Tymczasem jedyne na czym będą oni opierać swoją ocenę będzie ilość futra - chyba nie bardzo miarodajny wskaźnik użytkowości.

Poniżej również owczarek australijski, suczka, wystawy na oczy nie widziała nigdy, za to z wielką pasją trenuje agility, gdzie potrafi rozwinąć całkiem imponującą prędkość -kto widział, może potwierdzić. Radzi sobie też we frisbee, a właściwości lotnych pozazdrościłby jej niejeden border. Co dziwne, bardzo wiele łączy ją z tak różną suczką ze zdjęcia powyżej: wiek, umaszczenie, oboje rodziców....

Prawda jest taka, że są to miotowe siostry: Ashera( Illy) i Arvea (Mocha) Elvikam. czy tak bardzo różniły się za pupsowych czasów? W ogóle się nie różniły. Jestem prawie pewna, że gdybym to ja wzięła Asherę, a Arvea zostałaby w hodowli moglibyśmy te zdjęcia podmienić odpowiednio odejmując i dodając trochę futra.

Ma się rozmieć, nie próbuję nikogo przekonać, żeby szukał sobie psa do sportów w hodowlach wystawowych, bo to bezsens. Gdybym więcej wiedziała o tym co chcę robić z psem parę lat temu też nie szukałabym tam, nie miałabym Muciafonka. Ale takie psy dają radę, czasem lepiej od ich lepiej genetycznie przygotowanych do tego odpowiedników. A już na pewno nie można psa uznać za bezużytecznego na podstawie ilości futra na grzbiecie. Tak samo jak w mojej opinii  nie powinno się twierdzić jakie to wielkie predyspozycje mają psy-szczurki (które mi też się bardzo podobają) na podstawie tylko ich wyglądu. I wystawowcom i sportowcom oglądając zdjęcie psa podoba/nie podoba się im jego wygląd. I nie ma w tym nic złego, ale też nic ponad to.

Tak myślę.

* Muciafon pięknie wyczesany i przycięty został przez Agnieszkę Greenowo-Redową, dzięki!